Boosheid en wat eronder zit.

Boos zijn is voor kinderen een heel groot en naar gevoel. Het maakt ze onmachtig. Ze voelen zich klein, alleen en heel verdrietig. Kinderen uiten dit op een kinderlijke manier, ze kunnen bijvoorbeeld gaan slaan, schoppen, bijten, duwen en/ of schelden. Ze zijn tijdelijk onbereikbaar. Als ouder kan je je net zo onmachtig voelen als dat je kind zich voelt. Toch zijn er manieren om je kind te helpen. Je moet 'alleen' even weten hoe en het juiste moment zien te vinden.

Het allerbelangrijkste bij boosheid.

Herken de boosheid bij je kind als een gevoel van onmacht en zorg dat je erachter komt welke emotie jouw kind zo boos maakt. Is je kind teleurgesteld, verdrietig, eenzaam? Voelt je kind zich onbegrepen, niet gezien, niet gewaardeerd, niet serieus genomen, buitengesloten? Zijn er afspraken gemaakt die vervolgens niet werden nagekomen? En, niet leuk om te ontdekken, maar o zo belangrijk om te weten: wordt jouw kind gepest? Wat is er aan de hand dat je kind zo uit zijn of haar evenwicht brengt?

Houd daarbij in je achterhoofd dat je kind zich veilig voelt bij jou. Jij bent een hele belangrijke steunpilaar. Blijf rustig, blijf ademhalen, trek het je niet persoonlijk aan en blijf de onmacht zien. Laat je kind voelen dat je er bent om te helpen (dat hoeft niet fysiek, je kunt het ook uitstralen).

Praat met je kind en stel de juiste vragen.

Voordat boze kinderen kunnen praten is het belangrijk om ze te helpen weer iets rustiger te worden. Laat merken dat je de heftige gevoelens ziet en erkent. Zeg bijvoorbeeld: "Ik zie dat je heel boos bent en het lijkt of je je daar heel verdrietig bij voelt." Laat ook weten wat het met jou doet dat je kind zo boos is. Maar, beschuldig je kind niet. Zeg bijvoorbeeld: "Ik vind het goed/ fijn dat je zo duidelijk laat weten dat er iets aan de hand is en ik wil je graag helpen, ik ben bij je en ik ga niet weg."

Als je kind iets rustiger wordt kan je voorzichtig proberen om contact te maken, doe dat eerst met woorden. "Zo, dat was heftig hè. Gaat het alweer een klein beetje beter?" Als je ziet dat je kind behoefte heeft aan een knuffel vraag dan of je een knuffel mag geven. Vraag of je kind het fijn vindt om bij je te komen zitten. De reactie van ieder kind is anders en dat is zoals het is. Stuur het niet bij, geef je kind de ruimte om tot zichzelf te komen.

Nu je kind rustiger geworden is, kan je de volgende vraag stellen; "Wat maakte jou zo boos? Is er iets gebeurd?" Geef je kind vervolgens tijd om te verwoorden wat er aan de hand is, wat voor zoveel boosheid en onmacht zorgt. Luister, luister nog meer en nog meer en nog meer. Dat is heel belangrijk voor je kind en voor jou, het bevestigt en verstevigt de band die jullie hebben. Laat je kind helemaal uitpraten, uitsnikken, tranen drogen, weer tot rust komen en moe zijn van alle emoties en heftigheid.

Als het goed is weet je nu welke gebeurtenis of welk gevoel je kind zo boos maakte, welke emotie er zo diep geraakt werd. Ga daarover in gesprek.

Weet je het nog niet? Geen punt, neem de tijd. Maak op een later moment contact met je kind, verwijs terug naar dit moment en vraag wat er aan de hand was waar je kind zo boos van werd.

Heb je nu echt geen tijd om te praten...

Vraag je af waarom dat zo is. Sta je op het punt om weg te gaan en moet je kind nu echt even opschieten. Is er een andere reden waarom je nu echt niet kunt praten? Laat je kind dan weten dat je de boosheid hebt gezien en serieus neemt. Spreek samen af om er op een later moment op terug te komen.

Er zijn ook oneigenlijke redenen: Koken bijvoorbeeld, het gas kan laag. Naar bed moeten is er ook ze één, het kwartier extra aandacht zorgt er wel voor dat je kind met een rustig hoofd gaat slapen. En wat denk je van juf wil beginnen..., daar voel je heel veel sociale druk. Het welzijn van je kind gaat voor!

Je kind gaat voor!

We zijn zo gewend om ons te conformeren aan anderen, aan wat we denken dat er hoort en van ons verwacht wordt, dat we gewend zijn om onszelf in duizend bochten te wringen en onszelf teveel weg te cijferen. Is dat wat je je kind als voorbeeld wilt geven? Is dat wat je je kind wilt leren? Laat je kind weten, voelen en ervaren dat het altijd op je kan rekenen. Luister naar je kind!